Vaak wordt in een vaststellingsovereenkomst of opzeggingsbrief opgenomen dat de arbeidsovereenkomst wordt opgezegd of eindigt per (bijvoorbeeld) 1 maart. Hiermee wordt in de arbeidsrechtpraktijk dan bedoeld dat de laatste dag van het dienstverband (indien we spreken over het jaar 2018) 28 februari is. Dit was ook het geval in de onderhavige zaak.
Feiten
Een werknemer, sinds 1990 in dienst bij een bank, is sinds 21 juni 2010 arbeidsongeschikt. Met toestemming van het UWV heeft de werkgever de arbeidsovereenkomst opgezegd per 1 maart 2018. Volgens de cao heeft de werknemer recht op een transitievergoeding, waar zij op 29 mei 2018 een verzoekschrift voor indient.
De kantonrechter verklaart de werknemer niet-ontvankelijk, omdat de vervaltermijn zou zijn verstreken op 28 mei 2018.
De werknemer gaat in hoger beroep. Het hof overweegt in hoger beroep dat de vaststelling op welke datum de arbeidsovereenkomst precies is geëindigd, neerkomt op debetekenis van de bewoordingen “opzegging per 1 maart”. Omdat artikel 7:672 lid 1 BW spreekt over “opzegging geschiedt tegen het einde van de maand,…” wordt er vanuit gegaan dat de laatste dat van het dienstverband 28 februari is.
Maar, zo zegt het hof, in het normale spraakgebruik is “per” ook wel “vanaf” of “met ingang van”. Hierbij wordt mede de vergelijking getrokken met de zinsnede “indiensttreding per 1 maart” wat in het normale spraakgebruik betekent “indiensttreding met ingang van 1 maart”.
De lering die wij kunnen trekken uit dit arrest is om in de opzeggingsbrief c.q. beëindigingsovereenkomst op te nemen wat de laatste dag van het dienstverband is. Er was voor de werkgever geen probleem geweest als de volgende zinsnede was opgenomen: “de laatste dag van het dienstverband is 28 februari 2018”.
Wilt u meer informatie, neem dan contact op met de bedrijfsjuristen van PKF Legal/PKF Wallast.
Bron: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden
29-04-2019, ECLI:NL:GHARL:2019:4308, JAR 2019/164.
