Onbelaste 30%-vergoeding blijft buiten pseudo-eindheffing

Gericht vrijgestelde vergoedingen en verstrekkingen, zoals de vergoeding van extraterritoriale kosten onder de 30%-regeling, behoren niet tot het loon voor de excessieve vertrekvergoeding.

Een werkgever neemt eind 2013 een werknemer aan om deel te nemen aan de Raad van Bestuur van het bedrijf. Het betreft een ingekomen werknemer voor wie recht bestaat op toepassing van de 30%-regeling. Deze dienstbetrekking eindigt op 25 april 2018. Tussen de werkgever en de inspecteur ontstaat vervolgens een geschil over de hoogte van de vertrekvergoeding. Voor zover een vertrekvergoeding excessief is, moet de werkgever daarover namelijk pseudo-eindheffing betalen. Het geschil spitst zich toe op de vraag of gericht vrijgestelde vergoedingen en verstrekkingen ook behoren tot het loon voor de pseudo-eindheffing.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant haalt uit een strikt grammaticale uitleg van de wet- en regelgeving dat gericht vrijgestelde vergoedingen en verstrekkingen inderdaad tot het loon behoren. De rechtbank geeft echter de voorkeur aan een wetshistorische opvatting in samenhang met een wet systematische uitleg. Bij deze benadering moet men de gerichte vrijstellingen niet onder het loon begrijpen. De rechtbank verlaagt daarom de naheffingsaanslag loonheffingen die de Belastingdienst heeft opgelegd van € 6.223.249 tot € 4.744.659.

Bron: Rb. Zeeland-West-Brabant 16-05-2022 (gepubl. 23-05-2022) (ECLI:NL:RBZWB:2022:2660)