Erfpachtgoed is één complex, samenloopvrijstelling van toepassing

Bij levering van een verhuurde onroerende zaak kan een samenloop optreden tussen overdrachtsbelasting en omzetbelasting. Onder voorwaarden kan een beroep worden gedaan op de samenloopregeling in het besluit van 31 oktober 2012 en kan er een vrijstelling van zowel omzetbelasting als overdrachtsbelasting van toepassing zijn.

 Een GmbH verkrijgt bij akte van levering op 27 oktober 2015 het voortdurend recht van erfpacht van een perceel grond met een kantoorgebouw. Het erfpachtgoed is niet gesplitst in appartementsrechten en er is geen sprake van juridische zelfstandigheid van delen van het erfpachtgoed. Het erfpachtgoed bestaat uit drie paviljoens die aan de achterkant op de begane grond en op de eerste verdieping zijn verbonden door een gemeenschappelijke gang. De eerste verdieping van paviljoen 1 wordt verhuurd aan een derde. De huurovereenkomst is ingegaan op 1 januari 2015. De huurder heeft in 2014 reeds toegang tot het pand verkregen. Bij de verkrijging van het erfpachtrecht is een beroep gedaan op de bepaling van overgang van een algemeenheid van goederen voor de btw. Voor de overdrachtsbelasting is een beroep gedaan op de samenloopvrijstelling.

Bij Hof Den Bosch was in geschil of het beroep op de samenloopvrijstelling terecht is gedaan. De inspecteur meent dat verdieping een zelfstandig onderdeel vormt van de onroerende zaak en dat overdrachtsbelasting verschuldigd is. Het hof heeft geoordeeld dat de verdieping niet is aan te merken als zelfstandige onroerende zaak. Een zelfstandig bruikbare kantoorruimte beschikt ten minste over een eigen pantry en eigen sanitair. Bij het ontbreken van dergelijke essentiële zaken, kan bij verhuur van de units geen sprake zijn van een zelfstandig verhuurd onroerend goed. Er is sprake van één complex. Het hoger beroep van de inspecteur is ongegrond. Er is geen overdrachtsbelasting of omzetbelasting verschuldigd.

De Hoge Raad heeft ook het beroep in cassatie van de staatssecretaris zonder motivering ongegrond verklaard.

Bron: Hoge Raad 30-06-2023 (ECLI:NL:HR:2023:999), MvF 31-10-2012, nr. BLKB2012/1752M (Stcrt. 2012, 22696)